Benim Güzel Annem
11 Şubat 2014Hayata tutunmak, sadece bir kişinin parmakları arasında olup ağzından çıkacak tek kelime ile hayatına devam edecek olanlar, ya biz yada siz. Hayat çok zor, onu elimizde sağlam tutabilmekte zor…
Göz yaşlarımı tutamıyorum, hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.Mektup olsaydı kağıdın üzeri gözyaşlarımdan kabarmış olurdu kesin. Bir video geldi önüme, izleyin mutlaka yazıyordu, merak ettim baktım, ilk anlamadım ama videonun sonuna yaklaşırken o minnacık kız çocuğunun öğrenci kıza “MOM ” dediğini duyunca işte ben de bütün şeyler koptu. Çöp atarken, birden ağlama sesi duydu bavulun için de bir bebek vardı ve onu aldı, büyüttü, okuttu. Lise öğrencisi ,küçük kız için elinden geleni yapıyor ve bizlere “Anne olabilmeyi” bir kez daha gösteriyor. Her kadının izlemesi gereken bir vidyo, anne olsun yada olmasın…
Videoyu izlemek isterseniz mutlaka tık tık
Ahh o doğurup sokağa atan kadınları düşündüğüm zaman nasıl kızıyorum, nasıl üzülüyorum anlatamam. O yavruların ne günahı var? Anne olamayan insanların çekmiş olduğu sıkıntılar? Bunları hep düşündüğüm zaman işte o zaman Allah’ıma şükrediyorum. Ben anne olmuştum, evladımın kıymetini bilmeliyim. Evladıma sahip çıkmalı ,ona doğruyu yanlışı anlatmalı öğretmeliyim. Hayatımız o kadar zor ki Allah keşke bütün kadınlara anne olmayı ,anne olabilmeyi nasip etse…
Hangi anne yavrusunun üzülmesini, ağlamasını ister? Bir keresinde İpek ağlarken ben de ağlamıştım, “anne yütfen sen ağlama, sen ağlama yütfen” demişti. Bunu hiç unutamam, her aklıma geldiğin de içim parçalanır.
Çocuk özlemi çeken ne kadar çok insan var değil mi? Bunlardan biri de benim arkadaşım . Yanın da İpek hakkında bir şey konuştuğum zaman gözlerinde ki ışıltıyı görüyorum ,merak ve heyecan çok fazla. Keşke benim de olsa da uykusuz olsam, hiç uyumasam, zamanımı hep onunla geçirsem dedikçe benim gözlerim doluyor. Çocukluktan başlayan bir problemden dolayı hayatına o minnacık kuzuyu alamıyor, çözümü yok, çok fazla operasyon geçirmiş ama olmayınca olmuyor işte. Hayata bizlerin ,akrabalarının çocuklarını severek tutunmaya çalışıyor, işte böyle insanların çocukları olmuyor. Bu konu da hatta çocuğunu bırakıp giden kadınları gördükçe gerçekten çok kötü oluyorum ve konuştukça konuşuyorum. Bir yanlış yapıyorsan bunu neden çocuğuna yaşatıyorsun? Neden onun geleceğini daha doğmadan değiştiriyorsun? Yanında olsan ,öpsen ,koklasan, sarsan, annesi olduğunu göstersen çok mu zor?
Benim Güzel Annem…
Gözlerinde ki ışıltı, annem benim diye boynuma sarılman, benim annem geldi benim annem geldi diye kapıyı açman, elim de bir paketle geldiğim zaman anne bana mı aldın? diye sorman, işte bunların hepsini ,seni çok seviyorum yavrum…Minik cimcimem benim… Allahım evlatlarımıza uzun ömürler versin.
Allah isteyen herkese evlat sahibi olmayı nasip etsin.
Annemmm Seni Çok Seviyorum…
Yavrumm Seni Çok Seviyorum…
Burcum bende çok etkilendim,gözyaşlarıma hakim olamadım. yazın için teşekkürler, farlı bir bakış açısı ile bir şey eklemek isterim ki bebeği gördüğümde çantanın içinde; bir anne olarak onu oraya bırakmak zorunda kalan annenin ne kadar zor durumda olabileceğini düşündüm. kimse evladını isteyerek bırakamaz bence,bir de kendi çocuklarımıza bile sabrımızın olmadığı anlar olurken genç bir kızın gösterdiği hoşgörüye ve sevgiye hayran oldum.
Gerçekten büyük bir hoşgörü ve sevgiyle bağlanıyor o minnacık kıza, onun yüzünde ki gülümsemeyi görünce aklıma İpek geliyor,gözlerim doluyor nedense. Akşam eve gittiğim zaman “Annemm,benim annem” diye boynuma sarılması yok mu, allahım onlara uzun ömür versin. Hayat çok zor, ona tutunmak çok zor, elinde tutabilmek çok zor işte.Ne olacağımız hiç belli değil…