Selin Annenin Doğum Hikayesi

Yıllar o kadar hızlı geçiyor ki bazı zamanlar ömrümüzün akıp gittiğinin farkına bile varamıyoruz.Hayatımıza güzel şeyler giriyor ve onlarla nefes almaya çalışıyoruz.İşte o güzel şeylerden biri de bebek sahibi olmamız.Selin hanım bize doğum hikayesini anlattı. Doğum hikayesi her anne de farklı olduğu için Selin annenin de hikayesi farklı.Yağız’ını kucağına alabilmek için 8 saat suni sancı çekmesine rağmen bazı nedenlerden dolayı sezeryan ile doğum yapmak zorunda kalmış.Doğum anı çok farklı.Herşey normal giderken bazen işte bu tür şeyler olabiliyor ,bende olduğu gibi…

minigimleyasam.blogspot.com un sahibi Selin anneye doğum hikayesini bizlerle paylaştığı için çok teşekkür ediyoruz.Hadi bu güzel doğum hikayesini hep birlikte okuyalım…

Eğer bizimle doğum hikayenizi paylaşmak isterseniz bizlere yazın merhaba@ailemerkezi.com .

Doğum hikayelerinizi bekliyoruz.

“Hoşgeldin Yağız’ım…

Eşimle 2003 yılından beri birlikteyiz, 2010 yılında nişanlandık ve 2011 yılının temmuz ayında evlendik. Evlenmeden önce hep evliliğin oturması için beş sene falan çocuk olmaması taraftarıydım ve eşimle bu konuda hem fikirdik. Fakat evliliğimizin birinci yılını doldurmamıza kısa bir süre kala bu kararımızdan yavaş yavaş dönmeye başlamıştık. Birlikteliğimizin 10. senesini miniğimizle kutlamaya karar verdik :)) Bir gün rüyamda beyaz masmavi gözlü bir kedi gördüm, dört kişilik bir masada oturuyorduk kedi ise anne ve baba diye bağırıyordu. Gördüğüm rüyalar normalde pek çıkmaz ama sabah kalktığımda rüyamdan çok etkilenmiştim. Bunun üzerine idrar tahlili yaptım ve çift çizgiyi gördüm :)) Çok garip bir heyecandı. Tabi doktora gidene kadar tam emin olamadım. O gece yattığımda yine bir rüya gördüm bu seferde yolda yürüyordum karnım kocaman olmuş ne zaman bu kadar karnım çıktı diye hayretler içindeydim. Yolun sağında ve sol tarafında teyzeler vardı teyzeler bu çocuk kesin erkek diyorlardı. Bu rüyanın etkisiyle oğlum olacağını düşünmeye başlamıştım. Ve 05.07.2012 için doktordan randevu aldık. Doktorumuz müjdeli haberi verdi… 5 hafta 3 günlük hamileydim. Ultrasonda sadece bir karartı vardı :)) Sonra tüm aile bireylerimizi tek tek haberi vermek için gezdik. Tabi kimse bebek istediğimizi bilmediği için ilk söylememiz de kimse bize inanmadı :)) Çok komik diyaloglar yaşadık :))

Gel zaman git zaman 28 Şubat günü doktor kontrolümüz vardı, yine eşimle doktorumuza gittik. Bebeğimizin gelişimi biraz önde gidiyordu. Doktorumuz muayene edip ultrasonla bakalım olmazsa yarın yatışını yapalım dedi. Zaten kontrolün diğer kısmı benim için hayal gibiydi çoğunu hatırlayamıyorum. Ultrasonda bebeğimiz 4267 gr çıktı. Ve doktorumuz 1 mart sabah 7.30 da hastaneye yatış yapmama karar verdi. Suni sancı verilecek olmazsa da sezaryana girecektim. Çünkü bir hafta daha beklesek normal doğumun gerçekleşmesi çok daha zorlaşacaktı. Doktorun yanından ayrılırken ertesi gün bebeğimizi kucağıma alacağım için mutluluk yaşıyordum ama endişe ve korkum mutluluğumdan çok daha fazlaydı. Donuk bir gün geçirdim. Ve 1 Mart sabahı eşimle kalktık hafif bir kahvaltı yapıp çıktık. Yoldan annem, kardeşim ve anneannemi aldık. 2 kişi çıktığımız evimize 3 kişi dönecektik ama hala çok korkuyordum. Kendimi bebeğimizin sonunda aramıza katılacağını düşünüp rahatlatmaya çalışıyordum. Hastaneye gittiğimizde kayınvalidem, görümcem ve eşimin teyzesi sancı odasının önünde bizi bekliyorlardı. Saat 8.00 itibariyle suni sancı verilmeye başlandı. Sancılarım düzenli olmaya başlamıştı. Tüm koşullarım normal doğum için uygun görünüyordu o yüzden çok mutluydum 15.00 de muayene girdim ve açılmam hala 1 parmak olunca 16.00 da sezaryana alacaklarını söylediler. Duygularım iyice karışmıştı sezaryanı hiç düşünmüyordum. Ama unutmadan şunu söyleyim 8 saat suni sancı çektim ama dayanılmayacak bir acı değildi bence. Ve sonunda saat 16.50 de oğlumu kucağıma aldım . 4250 gr. 52 cm bir miniğim vardı artık ve çok şükür sorunsuz aramıza katılmıştı :)) Hastanedeki iki günüm pek iç açıcı geçtiğini söyleyemem. Ama sonuç muhteşemdi zaten bu kadar büyük bir mucizeye kolay kavuşmak imkansız değil mi ;)) Bu arada benden tüm hamilelere tavsiye kesinlikle kendinizi bir doğum şekline odaklamayın yoksa benim gibi toparlamanız zor olur. Çünkü ben epiduralle normal doğum düşünürken, spinal sezaryanla bebeğimi kucağıma aldım. 2 gece hastanede kaldıktan sonra 3 mart günü oğlumuzla evimize çıktık. Tekrar Hoşgeldin Yağız’ım, Cennet kokulum. İyi ki Varsın küçük adamım…”

 http://minigimleyasam.blogspot.com/

@minigimleyasam