Çocuğunuzun Yanında Tartışıyor Musunuz?
31 Aralık 2012Her ailede olan bir sorundur aslında.Anne-baba bazı nedenlerden dolayı sinirlenir,bağırır birşeyler yapmaya çalışır.Fakat bunları yaparken yanında çocuğunun olduğunu unutur.Onu gördüğü zamanda biraz yumuşar belki ama çoğu anne-baba o sinirle kavga etmeye devam ederek hatta birbirlerine kötü sözler söylerek tartışmaya devam ederler.
Çocuklarımızı odasına göndererek yavrum odana git dediğimiz zaman eğer çocuğumuz odasına giderde bizlerin seslerini duyarsa daha çok etkileneceğini söylüyorlar.Bunun için neler yapmalıyız ,ne gibi önlemler almalıyız?Tartışmanın nasıl ve ne şekilde olduğu önemli değildir aslında önemli olan niteliği ve bizlere vermiş olduğu zarardır.Çocuklarımızın yanında yaptığımız her kavga yada o anlama gelen bağrışmalar çocuğumuz üzerinde yan etkilere neden olacağı gibi bunun içinde ilerde çok fazla zarar göreceği ve bizlerdeden bunun çıkarılacağı gözlenmektedir.Bir çocuk devamlı kavga ortamında ise o çocuğun biran önce tedavi görmesi gerekmektedir.
Bizdede bazı zamanlar küçücük bir olaydan dolayı sesimizi yükselttiğimiz anlar yaşanıyor.Yanımızda İpek 1cimcime nin olduğunu unutuyoruz .O anda İpek 1cimcime ne yapıyor, sesini yükseltiyor,bizim karşımıza geçip birşeyler söylüyor.O zaman onun gözünün içine baktığımda “Ne yapıyorsun baba-anne ?Ben burdayım unuttun mu?” dediğini görüyoruz .O zaman bizde şarkılar söylemeye oynamaya başladığımızda onun kahkaha attığını görüp sevindiğini görüyoruz.Belki bizim yaptığımız yanlış.Her ailede olan küçük şeyler maalesef böyle örtülmeye çalışılıyor.Zamanın çok hızlı geçmesiyle bu olan olayların ne kadar önemsiz ve gereksiz olduğunu görüyoruz.
Çocuklarınızın olduğu ortamda sakın kavga etmeyin,sesinizi yükseltmeyin.Onların var olduklarını bilin.Çocuklarımız anne karnındayken bile dış ortamdaki sesleri duyar ve ona göre tepki vermektedirler.Bunu düşünün ve çocuklarınızın büyüme evrelerinde yanlış davranmaktan çekinin.Herşeyi onlar için yaptığımızın bilincine varın.Bilinçli anne-baba olalım ve elimizden gelenin en güzelini yapalım.
Kesinlikle katılmıyorum!
Anne babalar çocukların önünde belli bir dozajı aşmadan tartışmalılar. Sesler de yükselebilir, olay fiziksel şiddete dönüşmediği sürece sorun değil.
Neden mi?
Annemle babam boşanmak istediklerini söylediği zaman ben 17 yaşımdaydım. O yaşıma kadar evde asla kavga gürültü olmadı. Tartıştıklarına dahi şahit olmadım. Tam tersi onları mutfakta öpüşürken yakalardım bazen. Meğer 20 senelik evliliklerinde aslında hiç de iyi anlaşan bir çift değillermiş. Ben bunu hiç bilmedim. Öğrendiğim gün boşanma davalarının açıldığı gün oldu.
Çocuklar anne-babaların her konuda çok uyumlu oldukları saçmalığıyla büyümemeli bence.
Diğer taraftan ben kavga etmeyi bilmem. Baktığınız zaman 33 yaşında bir insan için bu çok büyük bir eksiklik. İdeal bir dünyada yaşamıyoruz, sorunlar konuşularak giderilmiyor. Bağırmak, sesini yükseltmek de gerekiyor. Ben kavga edebilenleri hayranlıkla seyretmekten öte gidemiyorum. Kavga edebilmeyi annemle babamdan öğrenmeyi tercih ederdim.
Tekrar ediyorum; anne babalar fiziksel şiddet olmadığı sürece çocukların önünde tartışmalı sonra da neden tartıştıklarını çocuğa anlatmalı. Çocuk Şirinlerin mantar evlerinde yaşadığını sanarak büyümemeli. Madem amacımız bebeklerimizi masallarla değil, gerçeklerle büyütmek (Artık “Anne ben nerden geldim?” sorusuna hangimiz “Leylekler getirdi” diyoruz?); çocuk bu gerçeği de bilmeli.
(Amma doluymuşum yahu!)
Bence kavga etmek ile tartışmak arasında büyük fark var. Benim için kavga, insanların birbirini dinlemeden, egolarının esiri bir halde kendini tatminden ibaret. Kavgada bağirma, çağırma, çirkin kalp kırıcı sözler kullanmaktan çekinmiyor insanlar. Ama tartışmak demek benim için, bir konuda farkli düşünen iki insanın birbirini dinleyerek, empati ve sakinlikle ve çözüm üretmek üzere konuşması demek.
Çocuklarla direkt ilgili olmayan daha güncel konularda çocukların önünde kavga değil ama tartışmak bence çok faydalı…Medeni tartışmalar esnasında “Senin düşünceni anlıyorum ama katılmıyorum” ya da “Ikimizde farklı düşünüyoruz, peki ikimizi de mutlu edecek nasıl ortak bir çözüm bulabiliriz” gibi cümleleri duyan çocukların hem ebeveynleriyle hem de kendi sosyal hayatlarında ve büyüdükçe özel ilişkilerindeki iletişimlerinde daha başarılı olacaklarına inanıyorum.
Kavgalı, bağrışmalı bir ev ortamında büyüyen çocuğun bu becerileri geliştirmesinin daha zor olduğunu düşünüyorum. Ayrıca stres çocuklarlaki beyin gelişimini ciddi ölçüde etkiliyor, duygusal olarak da güven duygusu ve özgüveni sarsıyor. O yüzden 1baba’ya katılıyorum bu konuda. Ama bağirmadan medeni şekilde tartışmanın da çok faydalı olduğuna inanıyorum.
Sevgiler